معنی درخت تبریزی

سپیدار

درخت سپیدار

شجره الحور

تبریزی. [ت َ] (اِخ) شمس. رجوع به شمس تبریزی شود.

تبریزی. [ت َ] (اِخ) همام. رجوع به همام شود.

تبریزی. [ت َ] (اِخ) خواجه تاج الدین جیلان تبریزی وزیر سلطان محمد خدابنده. در تاریخ گزیده (چ برون ص 598 و صص 606) حبلان تبریزی، و در دیگر کتب حبیلان آمده. رجوع به تاج الدین علیشاه جیلانی شود.

تبریزی. [ت َ] (اِخ) نام جامعی است در کرمان. حمداﷲ مستوفی در تعیین ولایت کرمان... آرد:... جامع تبریزی را تورانشاه سلجوقی ساخت. (نزههالقلوب چ گای لیسترانج ص 140).

تبریزی. [ت َ] (اِ) درخت تبریزی. درخت سپیدار. (ناظم الاطباء). درختی است از جنس کبوده و بسیار بلند و کم قطر. (فرهنگ نظام). از جنس سپیدار و در تیره ٔ بیدها. جنسهای سپیدار متعدد است مانند کبوده وتبریزی. (گیاه شناسی گل گلاب ص 272). از اینگونه دو جور در ایران یافت میشود:
1- که در تهران بنام شال، شالک و در همدان بنام دله راجی معروف است.
2- که در بیشتر نقاط بنام تبریزی خوانده میشود، آن را در همدان راجی می گویند. این گونه در جنگلهای ایران بطور وحشی نایاب است ولی بیشتر بیشه های مصنوعی فلات ایران دارای این گونه است.
... گونه ٔ تبریزی چون برای تهیه ٔ تیر ساختمانی و تیر تلگراف مناسب است و سرعت رشدآن بسیار است در ایران بفراوانی کاشته میشود. (از جنگل شناسی کریم ساعی ج 1 ص 189).

تبریزی. [ت َ] (اِخ) شیخ امام جعد. معاصر فقیه زاهد بود و بمقبره ٔ کحیل مدفون است. (تاریخ گزیده چ برون ص 788). رجوع به تبریزی (شیخ فقیه زاهد) شود.

تبریزی. [ت َ] (اِخ) شیخ بابا فرج. رجوع به بابا فرج شود.

تبریزی. [ت َ] (اِخ) حجهالاسلام میرزامحمدتقی. رجوع به حجهالاسلام و ریحانه الادب ج 1 ص 313 شود.

تبریزی. [ت َ] (اِخ) علی رضا عباسی. رجوع به عباسی و ریحانه الادب ج 1 ص 203 شود.

تبریزی. [ت َ] (اِخ) جمال الدین یوسف بن محمود سرائی الاصل معروف به تبریزی شافعی. متوفی بسال 804 هَ. ق. او راست: حاشیه برکشاف زمخشری. شرح الاربعین للنووی در حدیث. شرح منهاج الوصول الی علم الاصول للبیضاوی. (از اسماءالمؤلفین ج 2 ستون 559).

تبریزی. [ت َ] (اِخ) محمد الحنفی. او راست: میزان الادب. (از معجم المطبوعات چ مصر ج 1 ستون 628).

تبریزی. [ت َ] (اِ) قسمی از زردآلو است که گویا اول تخمش را از تبریز بجاهای دیگر بردند. (فرهنگ نظام).

1833